بررسی زمینه های کاربست تمثیل در مجموعۀ «دستور زبان عشق» از قیصر امین‌پور

تمثیل یکی از مهم­ترین ابزارهای ادبی است که به لحاظ ساختاری و محتوایی بازتاب ویژه­ای در گسترۀ ادب فارسی دارد. با توجه به قابلیت­های ارتباطی این گونۀ ادبی، برای بیان مفاهیم مختلف غنایی، تعلیمی، حماسی، عرفانی و ... از آن استفاده می­شود. این میزان از انعطاف­پذیری، موجب ماندگاری نقش­آفرینی تمثیل در حوزۀ ادبیات شده است. یکی از شاعران معاصر که در سروده­های خود برای تبیین و تشریح منظور خود، هدفمندانه از تمثیل استفاده کرده، قیصر امین­پور است. در مقالۀ حاضر، با تکیه بر منابع کتابخانه­ای و مقالات پژوهشی و نیز، روش توصیفی- تحلیلی، زمینه­های کاربست تمثیل در مجموعۀ «دستور زبان عشق» بررسی و کاویده شده است. نتایج تحقیق نشان می­دهد که زمینه­های کاربست تمثیل در اثر امین­پور عبارتند از: «به چالش کشیدن رفتارهای غیرقابل قبول؛ تغییر      سرنمون­های اخلاقی و ارائۀ الگوهای جایگزین؛ خلق تداعی­های قدرتمند در ذهن و عینی­سازی مطالب؛ آموزش غیرمستقیم نکات اخلاقی؛ ساده­سازی مفاهیم پیچیده و تغییر چهارچوب معنایی یک مفهوم».